-
1 uderzyć
глаг.• бить• выбивать• дубасить• колотить• попасть• поражать• поразить• приударить• разить• стукать• стукнуть• стучать• стучаться• толкать• толкаться• толкнуть• ударить• ударять• щелкать* * *uderz|yć\uderzyćony сов. 1. ударить;2. поразить, броситься в глаза; \uderzyć czyjeś oczy броситься кому-л. в глаза; \uderzyćył widok... поразила картина...; 3. (о zegarze itp.) пробить; 4. do kogo разг. обратиться к кому, прибегнуть к чьей помощи; 5. do kogo разг. (udać się w konkury) приударить, начать ухаживать за кем;● \uderzyć na alarm забить (поднять) тревогу; \uderzyć po kieszeni ударить по карману; \uderzyć w bębny забить в барабаны; \uderzyć w krzyk поднять крик; \uderzyć w płacz (bek) разреветься, громко заплакать; \uderzyć do głowy a) (o wódce itp.) ударить в голову;
б) (о powodzeniu itp.) вскружить голову;kto chce psa \uderzyć, ten zawsze kij znajdzie посл. быть собаке битой — найдётся и палка
* * *uderzony сов.1) уда́рить2) порази́ть, бро́ситься в глаза́uderzyć czyjeś oczy — бро́ситься кому́-л. в глаза́
uderzył widok... — порази́ла карти́на...
3) (o zegarze itp.) проби́ть•- uderzyć po kieszeni
- uderzyć w bębny
- uderzyć w krzyk
- uderzyć w płacz
- uderzyć w bek
- uderzyć do głowy
- kto chce psa uderzyć, ten zawsze kij znajdzie
См. также в других словарях:
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
porazić — dk VIa, porazićrażę, porazićzisz, porazićraź, porazićził, porazićrażony porażać ndk I, porazićam, porazićasz, porazićają, porazićaj, porazićał, porazićany 1. «zahamować nagle działanie pewnych narządów, ośrodków, członków ciała, spowodować ich… … Słownik języka polskiego
strzelać — ndk I, strzelaćam, strzelaćasz, strzelaćają, strzelaćaj, strzelaćał, strzelaćany strzelić dk VIa, strzelaćlę, strzelaćlisz, strzel, strzelaćlił, strzelaćlony 1. «wypuszczać pocisk z broni palnej, strzałę z łuku itp.; o broni palnej: wyrzucać… … Słownik języka polskiego
podbić — dk Xa, podbićbiję, podbićbijesz, podbićbij, podbićbił, podbićbity podbijać ndk I, podbićam, podbićasz, podbićają, podbićaj, podbićał, podbićany 1. «zwyciężywszy w walce, wziąć pod swoją władzę; zdobyć» Podbić kraj, naród, państwo. przen.… … Słownik języka polskiego
miejsce — 1. Być na swoim miejscu «zajmować odpowiednie dla siebie stanowisko, wykonywać odpowiednią dla siebie pracę»: (...) ważna jest codzienna robota, pewność, że uczestniczy się we wspólnym wysiłku, że widzi się owoce swojej pracy, że człowiek czuje,… … Słownik frazeologiczny
róg — m III, D. rogu, N. rogiem; lm M. rogi 1. zwykle w lm «parzyste wyrostki kostne otoczone pochwami rogowymi, wewnątrz puste, występujące na kości czołowej u pustorożców (np. u krowy, żubra, antylopy); także wyrostki kostne u jeleniowatych… … Słownik języka polskiego